خانه ام ابری است یکسره روی زمین ابری است با آن از فراز گردنه ، خرد و خراب و مست باد می پیچد . یکسره دنیا خراب از اوست. وحواس من . آی نی زن ، که تو را آوای نی برده است دور از ره کجایی؟ خانه ام ابری ست اما ابر بارانش گرفته است. در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم ، من به روی آفتابم می برم در ساحت دریا نظاره. و همه دنیا خراب خرد از باد است، و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیای ابر اندود راه خود را دارد اندر پیش. نیما یوشیج-1331