توضیحات
صاحب نظران در تاریخ معتقدند که دو فوم ایرانی و هندی در اصل دارای فرهنگ ونراد مشترکی بوده اند. در هزاره دوم پیش از میلاد مسیح مردمی که در صحاری آسیای مرکزی زندگی میکردند، براثر تغییرات جوی، موطن اصلی خود را رها کردنا وبطرف جنوب مهاجرت نمودند دسته هائی از راه قاز یطرق اروپا رفتند و دسته دیگر با گذشتن از رود خانه مد و یا از طریق گردنه
خیبر پسمت هندوستان رهسپار شدند و گروهی دیگر در فلات ایران مستقر گردیدند . این قوم که آرین نامیده میشدند، در طول قرنها امتزاج واختلاط بابومیان محلى، فرهنت مشترک خود را از دست دادند و هر کدام برای خود ژان وائین تازه ای پدید آوردند. اگرچه امروز میان زبان فرس قدیم و زبان سانسکریت فرق بسیار است ولى وجود تعداد زیادی از لغات مشترک ومتشابه میان هر دو زبان، بیانگر این نظریه است که ریشه هر دو زبان در اصل یکی بوده است. آمدن نام ایران در ریک ودا) کتاب مقدس هندوان وئام هند در کتاب (اوستا) تأیید دیگری براین نظریه میدانند
اگر کسی تصور کند که علت رواج زبان فارسی در هند وتعلق مردم این سرزمین به زبان شبین فارمی، مربوط به اتحاد فرهنل ونراد دو ملت در چند هزار سال پیش است باید گفت که این تصور کاملا….
