توضیحات
همه ادیان ، بهر راه و بیانی که باشد ، متفقند بر اینکه انسان قائم بالذات. نیست و نه وارد باشد . زندگی او بقوای موجود در طبیعت و اجتماع یبوستگی دار در بلکه وابدنه بدانست. انسان بطور مبهم یا روشن می داند که نوه مرکزی مالى که بتواند ، جدا از این جهان ، قایم نفی خود باشد نیست . همه ادیان به این مطلب اذعان دارند ، در ادیان ابتدائی بصورت اعتقاد به وابستگی به قواد نیروهای موجود در محیط بلافصل اجتماعی و طبیعی و در ادیان برتر بصورت اعتقاد به علت اولی اشیا، واعتقاد بمو جودی انسانی با غیر انسانی که آفریننده . ادیان در هر یک از این دو حالت ، بعنوان قاعده کلی ، انسان را به قوه با نوای عامل طبیعت و اجتماع از نزدیک مربوط می داند
