توضیحات
در تاریخ دیرینه و درازپای ایران زمین، که معمولا ناقص خوانده و بد فهم شده است، روایت های موجود درباره ی تاریخ عصر اشکانی یکی از نامفهوم تربن و نارساترین تصویرها را به دست می دهد. اشکانیان دیرپاترین دودمان حاکم بر ایران زمین بوده اند و تأثیر و ژرفای ایشان بر تعریف ایرانی بودن»، از بسیاری از سویه ها، یگانه و رقابت ناپذیر است. با وجود این، دیر زمانی است که این دوران کهن تنها با تکیه بر متون رومی و یونانی فهم شده، و به بازگویی نقد ناشده و ناسنجیده ی برداشت تاریخ نویسان غربی کهن فرو کاسته شده است. بخشی از این نقص، به گسیختگی و نامنسجم بودن روایت های بومی از تاریخ این دوران باز می گردد. فردوسی، که شیواترین روایت از تاریخ باستانی ایران را به دست داده، تنها در دو جا از اشکانیان یاد کرده است. یکی پس از ماجرای کشته شدن دا را به دست اسکندر و دوم در بخش مربوط به خسروپرویز، در آنجا که شاهنشاه از کشته شدن اردوان اشکانی به دست اردشیر بابکان یاد می کنند. کل دوران اشکانی در شاهنامه با این بیت ها روایت شده است: گتون ای سراینده فرتوت مرد سوی گاه اشکانیان بازگرد…
