توضیحات
در سال هزار و سیصد و سیزده که قانون تأسیس دانشگاه تهران از مجلس شورای ملی میگذشت وزارت معارف در نظر گرفتند که علماء و دانشمندان مجرب را که در مدارس عالیه شغل تدریس داشته و سالیان دراز ذخیر؛ عام و تجربه اندوخته بودند بنشر فضائل رادارند و از وجود آنان نتیجه که ثابت و پایدار تر باشد حاصل کنند . بدینجهت در تبصره ماده ۱۶ از آن قانون پیش بینی کردند که هر یک از استادان مدارس عالیه که تصدیق دکتری در دست ندارند باید رساله که تازگی داشته باشد در فن خود تألیف کنند که مورد قبول شورای دانشگاه واقع شود و باخذ درجه استادی در همان رشته نائل شوند و این تصدیق بمنزله درجه دکتری آنان باشد و در نتیجه این تبصره قریب سی رساله در فنون گوناگون از ادب و تاریخ وفاسه، وریاضی و حقوق و فقه تألیف گردید و بشورای دانشگاه تقدیم شد و زبان فارسی که باید بوسیله این قبیل….
