توضیحات
مردم آن دوره در این بود که توانست بخوبی و روشنی، و معلومات بسیار، دیدگاهی را عرضه دارد که سخت اندیشی و نرم اندیشی را با یکدیگر آشتی دهد. فلاسفه حرفه ای همواره به جیمز بد گمان بوده اند. او زیاده از حد خوب می نوشت؛ منظور خود را روشنتر از آن بیان می کرد که بتوان عمیق دانست؛ و هر قدر هم مسیر دست یافتن خود او به یک موضع ممکن بود مشکل باشد، اما سبکش هرگز با تبدیل شدن به سبکی پیچیده به او خیانت نکرد. او کاری کرد که اندیشه فلسفی بیش از اندازه ساده و در دسترس همگان جلوه کند. پرسشهایی که ذهنش را مشغول می داشت همانهایی بود که بر اذهان معاصرینش چیره بود، نه پرسشهای خاص فنی محافل فلسفی. در تمام سالهای آخر زندگیش، همواره به خود وعده می داد شرحی فنی درباره موضع فلسفیش جهت استفاده برادران حرفه ایش بنگارد، اما هنگام مرگ، تنها قطعاتی از این نوشته را برجای گذاشت. مع هذا از میان فلاسفه امریکایی آثار هیچ فیلسوف دیگری، بجز رلف والدو امرسن، با این گستردگی در امریکا و اروپا مورد مطالعه قرار نگرفته است و از هیچ کس دیگر، به مثابه سخنگوی طرز فکر ویژه امریکایی، اینچنین صمیمانه استقبال نشده است…..
