توضیحات
در بهار سال ۳۳۴ پیش از زادروز مسیح، اسکندر مقدونی با چهل هزار سپاهی از راه تنگهی «هلس پنت» رهسپار ایران گردید. در این زمان داریوش سوم هخامنشی دارا، فرمانروای ایران بود. وی پس از گذشتن از دجله که با سختی انجام شد، مدت دو روز به سپاه خود اسودن استراحت داد. به طوری که مورخان یونانی به ویژه کنت کورث نوشته است. در شب نخست ماه گرفت و به نظر مقدونی ها چنین آمد که پردهای خونین رنگ روی ماه کشیده و از نور آن کاسته شده است . این حادثه احساسات مذهبی آنان را تحریک کرد و باعث وحشت گردید. سپاهیان مقدونی بین خود چنین صحبت میکردند: معلوم است که خدایان مایل نیستند ما اینقدر دور رویم .رودها صعب العبور شده از نور ستارگان کاسته. به هر جا وارد می شویم، آذوقه و علیق را سوزانیده اند و همه جا زمینه های لم بزرع مشاهده می کنیم. اینقدر خون ریزی برای چیست؟ برای اینکه یک نفر جاه طلب جنین می خواهد. این جاه طلب به وطن خود با نظر حقارت می نگرد.
