مصطفی رحیمی
مصطفی رحیمی حقوقدان، جامعهشناس، استاد دانشگاه، نویسنده و مترجم ایرانی بود. شهرتش بهسبب نامه سرگشادهای است با عنوان «چرا با جمهوری اسلامی مخالفم؟» که بیستوپنج دی ۱۳۵۷ کمی پیشاز پیروزی انقلاب به روحالله خمینی نوشت. او در آن نامه، از دموکراسی و جمهوریت، با توضیحات علمی دفاع کرد و هشدار داد که چگونه ممکن است که ایران بهسادگی از دام «دیکتاتوری سکولار» برهد و به دام «استبداد دینی» بیفتد.
وی در آن نامه نوشته: «آنچنانکه من میفهمم، جمهوری اسلامی یعنی آنکه حاکمیت متعلق به روحانیون باشد.» این درحالیست که در پیشنویس قانون اساسی که به امضا و تأیید خمینی رسید، ولایت فقیه نبود و در مجلس خبرگان به پیشنهاد سیدمحمد کیاوش، عبدالرحمن حیدری و حسن آیت به قانون اساسی افزودهشد.
سرگذشت انقلابهای پیشین به رحیمی نشان دادهبود که رویگرداندن از دموکراسی و مقید کردنش به هر صفتی، سرانجام انقلاب را به شکست میکشاند و یک گروه را حاکم میکند.
رحیمی سه سال پساز نامه نوشتنش به روحالله خمینی در روزنامهٔ آیندگان، بهدنبال نوشتن متنی با عنوان «عصرانه حکومت قانون» در ۱۳۶۰ بیش از سه ماه بازداشت شد. این متن امروزه در دسترس نیست و تنها گمانههایی از محتوای آن هست.
مصطفی رحیمی تا زمان مرگش در نهم مرداد 1381 مورد کینه حکومت ایران بود. علت درگذشت وی سقوط از پشت بام منزل اعلام شد که با توجه به سابقه دستگاههای امنیتی ایران در حذف مخالفان، علت اصلی مرگ او در هالهای از ابهام است.